Język kaszubski, choć posługuje się nim zaledwie 108 tys. członków populacji naszego kraju, jest jednym z bardziej znanych polskich regionalizmów. Oczywiście kontakty z turystami wymagają na Kaszubach znajomości „oficjalnej” polszczyzny oraz tych kilku najpopularniejszych języków obcych, jednak dla osób żywo zainteresowanych tego typu lokalnymi ciekawostkami, jest to nie lada gratka. Zwłaszcza podczas organizowanych tu imprez nawiązujących do tradycji i obyczajowości Kaszub można osłuchać się z nim dość dokładnie. Poza tym mało kto wie, ale dialekt kaszubski jest jedynym językiem regionalnym polskiego pomorza.

Szczypta historii

Mieszkańcy pozostałych regionów Polski często nie zdają sobie sprawy, jak ogromną historię ma za sobą kaszubska mowa. Cofając się wiele wieków wstecz można w tym przypadku dotrzeć do ostatniego stulecia średniowiecza w Europie, co niewątpliwie może napawać dumą społeczność potrafiącą się nim płynnie posługiwać. Z ciekawszych i ważniejszych faktów historycznych warto tu zatem przytoczyć chociażby takie wydarzenia:
– pierwsze wplecenie kaszubizmów w tekst pisany datuje się na 1402 rok,
– pierwsze wykorzystanie języka kaszubskiego do stworzenia pozycji drukowanej przypada na 1586 rok,
– znana dziś forma dialektu kaszubskiego otrzymała swoje normy w 1879 roku,
– wpisanie kaszubskiej mowy na listę języków regionalnych przypada dopiero na początek XXI wieku (2005 rok),
– otwarcie specjalności nauczycielskiej o nazwie kaszubistyka na Uniwersytecie Gdańskim datuje się na rok 2009.

Język to przecież słowa

Nikt, kto nie jest obeznany w temacie dialektu kaszubskiego nie będzie w stanie docenić jego wyjątkowości nim nie usłyszy jego brzmienia. Słowa są tu naprawdę ciekawie zbudowane. Ba, nawet niektórym z mieszkańców innych terenów polski było by trudno wymówić wiele z nich. Zamiast więc poszukiwać „kwiatków” w językach obcych może warto zwrócić wzrok na swoje podwórko, zwłaszcza, że występują na nim takie sformułowania, jak między innymi:
– gvesno (pewnie),
– gzel (osa),
– jankorka (zawziętość),
– jingver (napój),
– kłobuk (kapelusz),
– ko (przecież),
– kołp (łabędź).